کامیار نوروزیان؛ نادر عباسی؛ جهانگیر عابدی کوپایی
چکیده
استفاده از مواد افزودنی مختلف برای بهبود خواص مهندسی خاکهای ریزدانه همواره بهعنوان یکی از روشهای تثبیت خاک مورد توجه بوده است. در این تحقیق، تاثیر خاکستر لجن فاضلاب بر مقاومت فشاری خاک رسی در دو حالت با رطوبت بهینه و اشباع بررسی شده است. بدین منظور، با افزودن مقادیر مختلفی از خاکستر لجن فاضلاب شامل؛ صفر، 5، 10 و 15 درصد ...
بیشتر
استفاده از مواد افزودنی مختلف برای بهبود خواص مهندسی خاکهای ریزدانه همواره بهعنوان یکی از روشهای تثبیت خاک مورد توجه بوده است. در این تحقیق، تاثیر خاکستر لجن فاضلاب بر مقاومت فشاری خاک رسی در دو حالت با رطوبت بهینه و اشباع بررسی شده است. بدین منظور، با افزودن مقادیر مختلفی از خاکستر لجن فاضلاب شامل؛ صفر، 5، 10 و 15 درصد به خاک رسی، چهار نوع مخلوط (تیمار آزمایشی) ساخته شد. مشخصات تراکمی هر یک از تیمارها با استفاده از آزمایش تراکم هاروارد تعیین شد. با در نظر گرفتن چهار سن عملآوری (7، 14، 28 و 90 روزه) و سه تکرار، 24 نمونه آزمایشی از هر تیمار و در مجموع 96 نمونه آزمایشی با استفاده از قالب تراکم هاروارد تهیه شد و پس از عملآوری در سنین مورد نظر، آزمایشهای مقاومت فشاری محصور نشده روی آنها اجرا شد. نتایج بهدست آمده از این پژوهش نشان میدهد که با افزایش مقدار خاکستر لجن فاضلاب به خاک، وزن واحد حجم خشک کاهش و رطوبت بهینه افزایش یافته است. همچنین، افزایش خاکستر لجن فاضلاب مقاومت فشاری خاک را در دو حالت با رطوبت بهینه و اشباع افزایش داده است. این افزایش مقاومت معنیدار در سطح یک درصد (با احتمال 99 درصد)، متاثر از زمان عملآوری و مقادیر خاکستر لجن فاضلاب است.
نادر عباسی؛ مهدی اویسی ها؛ محمد موحدان
چکیده
تعیین مشخصات تراکمی و نشست تحکیمی خاک، یکی از گامهای مهم در طراحی پی پروژههای عمرانی و به ویژه سازههای آبی است. به طور کلی خواص مهندسی خاکهای ریزدانه، به ویژه خاکهای رسی، متأثر از ویژگیهای مربوط به نوعکانیهای تشکیلدهنده، ساختمان و کیفیت شیمیایی آب منفذی آنها است. املاح موجود در آب منفذی خاک ...
بیشتر
تعیین مشخصات تراکمی و نشست تحکیمی خاک، یکی از گامهای مهم در طراحی پی پروژههای عمرانی و به ویژه سازههای آبی است. به طور کلی خواص مهندسی خاکهای ریزدانه، به ویژه خاکهای رسی، متأثر از ویژگیهای مربوط به نوعکانیهای تشکیلدهنده، ساختمان و کیفیت شیمیایی آب منفذی آنها است. املاح موجود در آب منفذی خاک به لحاظنقششان در ماهیت و مقدار نیروهای الکتروشیمیایی بین ذرات رسی، تأثیر قابل توجهی بر خواص مهندسی خاک نظیر چسبندگی، مقاومت، قابلیت نشست و تراکمپذیری آنها دارند. در این پژوهش، چگونگی تأثیر سه نوع نمک سدیمی شامل: کلرید سدیم، سولفات سدیم و کربنات سدیم بر برخی ویژگیهای مکانیکی خاکهای رسی شامل مشخصات تراکمی (رطوبت بهینه و دانسیتۀ خشک ماکزیمم) و شاخصهای نشست تحکیمی (نمایۀ فشردگی و ضریب تحکیم) بررسی شد. بدین منظور با در نظر گرفتن 3 نوع نمک و 5 مقدار مختلف برای هر نوع نمک، 15 تیمار آزمایشی در نظر گرفته شد که با3 تکرار، به اضافة یک تیمار شاهد (صفر درصد نمک) در مجموع، 46 نمونه خاک برای اندازهگیری مشخصات تراکمی و تحکیمی تهیه و آزمایش شد. مقادیر حاصل از اندازهگیری نمایه فشردگی و ضریب تحکیم بهصورت یک آزمایش فاکتوریل 6×3 با فاکتور اصلی نوع نمک در سه سطح (کلرید سدیم، سولفات سدیم و کربنات سدیم) و فاکتور فرعی میزان نمک در پنج سطح (5/0، 1، 2، 5 و 10 درصد) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار، توسط نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. مقایسۀ میانگینها در سطح آماری 1 درصد با آزمون دانکن انجام پذیرفت. بر اساس نتایج حاصل از بررسیها مشخص شد که میزان و نوع شوری خاک تأثیر چشمگیری بر مشخصات تراکمی خاک یعنی رطوبت بهینه و دانسیته خشک ماکزیمم ندارد. ولی مقدار و نوع شوری حاصل از کاربرد نمکهای یاد شده تأثیر معنیداری بر نمایۀ فشردگی و ضریب تحکیم خاک دارند. همچنین، دامنۀ تغییرات ضریب تحکیم در اثر افزایش میزان شوری نسبت به نمایه فشردگی بیشتر است.
مهدی صادقیان رنانی؛ عاطفه پرورش ریزی؛ نادر عباسی؛ علی رئیسی استبرق
چکیده
بتن پلیمر گوگردی، مادهای ساختمانی است که از ترکیب سیمان گوگردی اصلاح شدهبه صورت مذاب (با استفاده ازافزودنیهای پلیمری) و مصالح سنگی درشتدانه و ریزدانه حاصل میشود. در این تحقیق تأثیر مقدار سیمان گوگردی و زمان عملآوری بر خواص مکانیکی و فیزیکی بتن پلیمر گوگردی بررسی شده است. بدین منظور با استفاده از گوگرد اصلاح شده ...
بیشتر
بتن پلیمر گوگردی، مادهای ساختمانی است که از ترکیب سیمان گوگردی اصلاح شدهبه صورت مذاب (با استفاده ازافزودنیهای پلیمری) و مصالح سنگی درشتدانه و ریزدانه حاصل میشود. در این تحقیق تأثیر مقدار سیمان گوگردی و زمان عملآوری بر خواص مکانیکی و فیزیکی بتن پلیمر گوگردی بررسی شده است. بدین منظور با استفاده از گوگرد اصلاح شده با افزودنی پلیمر هیدروکربن اولفین و سنگدانههای رایج برای بتن معمولی، نمونههای آزمایشی با درنظر گرفتن درصدهای مختلف مقدار سیمان گوگردی و 4 سطح زمان عمل آوری در 5 تکرار تهیه و تحت آزمایشهای تعیین خواص مکانیکی و فیزیکی قرار گرفتند. خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری، نقطۀ تسلیم و مدول یانگ و خواص فیزیکی شامل وزن واحد حجم بتن، فضای خالی مصالح در بتن و درصد هوای بتن در نظر گرفته شد. نتایج نشان میدهد که خواص مکانیکی با افزایش گوگرد تا یک حد آستانه (بسته به دانهبندی مصالح) افزایش و با تجاوز از آن کاهش مییابد. بتن پلیمرگوگردی مورد تحقیق، به طور متوسط 70 درصد مقاومت 28 روزهاش را حدود 3 روز بعد از بتنریزی کسب میکند. مقایسه بین خواص فیزیکی و مقاومت فشاری 28 روزه نشان میدهد که برای دستیابی به بالاترین مقاومت، دانهبندی متراکم، مقدار گوگرد کافی برای پر کردن فضای خالی مصالح و تراکم بتن تا حداکثر وزن واحد حجم، لازم است.
نادر عباسی
چکیده
واگرایی خاک پدیدهای است که طی آن ذرات خاک در اثر تماس با آب بهصورت شناور در میآیند و بر اثر نیروی حاصل از جریان آب از محیط خارج میشوند. برای شناسایی پتانسیل واگرایی، روشهای آزمایشگاهی متعددی شامل هیدرومتری دوگانه، پین هول، و روش املاح آب منفذی بهکار گرفته شدهاند. با اینکه ماهیت واگرایی خاکهای رسی شیمیایی است نتایج ...
بیشتر
واگرایی خاک پدیدهای است که طی آن ذرات خاک در اثر تماس با آب بهصورت شناور در میآیند و بر اثر نیروی حاصل از جریان آب از محیط خارج میشوند. برای شناسایی پتانسیل واگرایی، روشهای آزمایشگاهی متعددی شامل هیدرومتری دوگانه، پین هول، و روش املاح آب منفذی بهکار گرفته شدهاند. با اینکه ماهیت واگرایی خاکهای رسی شیمیایی است نتایج حاصل از روشهای شناسایی مبتنی بر خصوصیات شیمیایی خاکها دقیق نیست و با نتایج حاصل از سایر روشها مطابقت ندارد. این پژوهش بهمنظور ارزیابی و شناخت چگونگی تأثیر برخی از آنیونهای غالب موجود در عصارة اشباع خاکها در پتانسیل واگرایی به اجرا درآمده است. به این منظور، ابتدا نمونههای خاک با مقادیر مختلف کاتیون و آنیون تهیه و آزمایشهای مختلف شناسایی روی آنها اجرا شد. سپس آزمایشهای واگرایی به دو روش ؛ پین هول و روش املاح محلول در آب منفذی (شرارد) روی کلیۀ نمونههای طبیعی و مصنوعی اجرا شد. نتایج حاصل از آزمایشها و بررسیها نشان داد که واگرایی خاک پدیدهای فیزیکوشیمیایی است که در اثر ترکیبهایی خاص از نوع و میزان آنیونها و کاتیونهای موجود در خاک به وجود میآید و برای ارزیابی پتانسیل واگرایی، علاوه بر میزان و نوع کاتیونها، لازم است به میزان و نوع آنیونهای موجود در عصارة اشباع خاک نیز توجه شود.
نادر عباسی؛ حسن رحیمی؛ علی فاخر
دوره 6، شماره 4 ، اسفند 1384، ، صفحه 95-112
چکیده
نشست ناشی از تحکیم لایههای خاک، به دلیل ماهیت تدریجی و طولانی مدت آن، خطری بالقوه برای اکثر سازههای بنا شده بر خاکهای تحکیم پذیر محسوب میشود. در مسائل عملی، برای محاسبه مقدار و سرعت نشست از نتایج آزمایش تحکیم معمولی (ادومتری) استفاده میشود که مبتنی بر تئوری تحکیم یک بعدی ترزاقی (Terzaghi) است. این تئوری متکی بر فرضیات ...
بیشتر
نشست ناشی از تحکیم لایههای خاک، به دلیل ماهیت تدریجی و طولانی مدت آن، خطری بالقوه برای اکثر سازههای بنا شده بر خاکهای تحکیم پذیر محسوب میشود. در مسائل عملی، برای محاسبه مقدار و سرعت نشست از نتایج آزمایش تحکیم معمولی (ادومتری) استفاده میشود که مبتنی بر تئوری تحکیم یک بعدی ترزاقی (Terzaghi) است. این تئوری متکی بر فرضیات ساده کننده متعددی است که به واسطة هر یک از این فرضیات خطاهایی در مقادیر مشخصات تحکیمی خاکها به وجود میآید. یکی از این فرضیات، ثابت بودن ضریب نفوذپذیری لایه رس (k) و در نتیجه ضریب تحکیم خاک () در طول فرایند تحکیم است. در حالی که ضریب نفوذپذیری و به تبع آن ضریب تحکیم با افزایش تنش مؤثر وکاهش درجة پوکی تغییر میکند. این موضوع در خاکهای رسی نرم، با اهمیت است که پتانسیل فشردگی خیلی زیادی دارند. در این تحقیق چگونگی تأثیر فرض ثابت بودن ضریب نفوذپذیری بر مشخصات تحکیمی خاک به ویژه ضریب تحکیم بررسی و ارزیابی شده است. بدین منظور، آزمایشهای مختلف تحکیم روی یک نمونه خاک رسی با رطوبتهای اولیة متفاوت و با استفاده از دستگاههای تحکیم مرسوم (ادومتر) و تحکیم هیدرولیکی انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده از مجموعة آزمایشها مشخص گردید که در خاکهای رسی نرم که پتانسیل فشردگی زیادی دارند؛ ضریب تحکیم در طول فرایند تحکیم به طور قابل توجهی تغییر میکند و نتایج به دست آمده از روش های تجربی کاساگرانده و تیلور (روشهای لگاریتم و جذر زمان) که مبتنی بر فرض ثابت بودن ضریب تحکیماند دقت کافی ندارند. لذا در چنین شرایطی بایدضریب تحکیم به صورت مستقیم و با استفاده از مقادیر ضریب نفوذپذیری و فشردگی حجمی در هر مرحله از بارگذاری تعیین شود.