امین اله معصومی؛ حسین رضایی؛ مرتضی صادقی
چکیده
در تحقیق حاضر، عملکرد دستگاه پفساز طراحی و ساخته شده، در مقایسه با سایر روشهای مرسوم در برداشت یونجه به روش خشک شدنی، ارزیابی شد. پارامترهای مورد ارزیابی شامل تأثیر روشهای مختلف بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و کیفیت یونجه برداشت شده بود. یونجه با یک دستگاه دروگر- ساقهکوب1 خودرو درو شد. آزمایش‌ها در قالب طرح آزمایشی ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، عملکرد دستگاه پفساز طراحی و ساخته شده، در مقایسه با سایر روشهای مرسوم در برداشت یونجه به روش خشک شدنی، ارزیابی شد. پارامترهای مورد ارزیابی شامل تأثیر روشهای مختلف بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و کیفیت یونجه برداشت شده بود. یونجه با یک دستگاه دروگر- ساقهکوب1 خودرو درو شد. آزمایش‌ها در قالب طرح آزمایشی بلوک‌های کامل تصادفی با سه تیمار (پف‌سازی یونجه درو شده با دستگاه پفساز، شانه‌زنی، و بدون جا‌به‌جا شدن یونجة درو شده) و در چهار تکرار اجرا شد. رطوبت نمونهها بلافاصله پس از درو در حدود 70 و رطوبت زمان بستهبندی 20 درصد بر پایه تر به دست آمد. رطوبت تیمارها در بازههای زمانی 3 ساعت پس از چیده شدن اندازهگیری شد. مقادیر به دست آمده بر مدل نمایی معروف خشک شدن برازش شد و ضریب خشک شدن در شرایط مختلف به دست آمد. نتایج سینتیک خشک شدن نشان داد که سرعت خشک شدن یونجة شانه زده شده و عمل آوری شده با دستگاه پفساز نسبت به یونجه دست نخورده بیشتر است به طوری که حداقل یک روز عملیات بستهبندی را جلو می‌اندازد. مقدار متوسط ثابت خشک شدن در روز اول پس از شانه زدن و جابهجایی برای تیمارهای شانهکن، دستگاه پفساز، و دروگر- ساقهکوب بدون جابهجایی به ترتیب برابر با 068/0، 068/0، و 043/0 و در روز دوم به ترتیب 087/0، 064/0، و 06/0 به دست آمد. تجزیة واریانس داده‌های حاصل از آزمایش برای تعیین مقدار ریزش، درصد پروتئین و وزن مادة خشک نشان داد که تأثیر تیمارها بر متغیرهای اندازهگیری شده معنی‌دار نیست.
