مهندسی صنایع غذایی
مریم سالک نجات؛ زهرا امام جمعه؛ غلامرضا عسگری
چکیده
نانو کیبوزومها مجموعهای از ذرات لیپیدی هستند که میتوان از آنها در فرایند تهیه نانو داروها استفاده کرد. در این پژوهش، ما به دنبال امکانسنجی تولید نانو کیبوزومهای کورکومین با پوشش رودهای و بررسی تأثیر درون پوشانی بر پروفایل رهایش و همچنین سمیت سلولی آن در شرایط آزمایشگاهی هستیم. در این مطالعه، فعالیت آنتیاکسیدانی کورکومین ...
بیشتر
نانو کیبوزومها مجموعهای از ذرات لیپیدی هستند که میتوان از آنها در فرایند تهیه نانو داروها استفاده کرد. در این پژوهش، ما به دنبال امکانسنجی تولید نانو کیبوزومهای کورکومین با پوشش رودهای و بررسی تأثیر درون پوشانی بر پروفایل رهایش و همچنین سمیت سلولی آن در شرایط آزمایشگاهی هستیم. در این مطالعه، فعالیت آنتیاکسیدانی کورکومین محصورشده و پروفایل رهایش آن در شرایط شبیهسازی شده گوارشی از طریق نانوحاملهای پوششداده شده ارزیابی شد. دو شکل آزاد و محصورشده در نانوحاملهای پوششداده شده روده برای تعیین اثر درون پوشانی بر پایداری آنتیاکسیدانها مطالعه و اثر آنها بر زنده ماندن سلولی سلولهای سرطانی روده بزرگ بررسی شد. تجزیه و تحلیل ویژگیها، میانگین اندازه ذرات و اندازه پتانسیل زتا نانوکیبوزومها برابر با 9.17±53.54 نانومتر و 4.54±7.46- میلیولت گزارش شده است. نتایج تحقیق نشان داد که نانوکیببوزومهای حامل کورکومین میتوانند میزان IC50 سمیت سلولی را 1.55 برابر بیشتر از کورکومین آزاد پس از ۴۸ ساعت انکوباسیون بهبود بخشند.
صنایع غذایی
ساناز مالک؛ زهرا امام جمعه؛ غلامرضا عسگری؛ امیر رضوان خواه
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی اثر دو ترکیب بیوپلیمری صمغ عربی (GA) و پروتئین آبپنیر غلیظ شده (WPC) و مدت زمان اولتراسوند بر پایداری اکسیداتیو روغن خاکشیر در قالب یک امولسیون روغن در آب (O/W) است. تولید امولسیون بر این اساس بوده است: بهینهسازی سطح پاسخبرای 3 فاکتور مستقل، در 3 سطح شامل غلظت صمغ عربی و پروتئین آبپنیر 10، 15 و 20 درصد وزنی/وزنی و برای ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی اثر دو ترکیب بیوپلیمری صمغ عربی (GA) و پروتئین آبپنیر غلیظ شده (WPC) و مدت زمان اولتراسوند بر پایداری اکسیداتیو روغن خاکشیر در قالب یک امولسیون روغن در آب (O/W) است. تولید امولسیون بر این اساس بوده است: بهینهسازی سطح پاسخبرای 3 فاکتور مستقل، در 3 سطح شامل غلظت صمغ عربی و پروتئین آبپنیر 10، 15 و 20 درصد وزنی/وزنی و برای اولتراسوند، مدت زمان 0، 15 و 30 ثانیه و اندازهگیری مقادیر پراکسید (میلی اکی والان بر کیلوگرم روغن) بهعنوان پاسخ. نقطه بهینه بر اساس انتخاب کمترین مقدار پراکسید، به این صورت به دست آمد: 19.87 درصد (وزنی/وزنی) پروتئین، 11.08 درصد (وزنی/وزنی) صمغ عربی و 0.1 ثانیه مدت زمان اولتراسوند؛ در این نقطه مقدار اندیس پراکسید، 0.59 میلیاکیوالان بر کیلوگرم روغن پیشبینی شد. اندازه قطرههای امولسیون و پتانسیل زتای نمونه بهینه به ترتیب 916 نانومتر و 48- میلیولت بود. طبق نتایج به دست آمده، هر دو ترکیب پروتئین و صمغ اثر بازدارندگی نسبت به اکسیداسیون نشان دادند اما اعمال تیمار اولتراسوند، باعث افزایش آن شده است. بهعلاوه، تأثیر پروتئین در کنترل اکسیداسیون، بهصورت قابلتوجهی معنیدار است که میتواند به خاصیت آنتیاکسیدانی اجزای آن (بتالاکتوگلوبولین) مربوط باشد. پایداری اکسیداتیو در 28 روز ماندگاری در شرایط تشدید کننده (دمای 50 درجه سلسیوس)، مشخص کرد که استفاده از ترکیب دو بیوپلیمر اشاره شده میتواند جلو اکسیداسیون روغن با غیراشباعی بالا را بهصورتی چشمگیر بگیرد.