نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
عضو هیئت علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی
چکیده
به منظور بررسی مدیریت بقایای گندم بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی به صورت اسپلیت بلوک در سه تکرار به مدت دو سال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب تحت شرایط مزرعهای اجرا شد. تیمارهای مدیریت بقایای گیاهی شامل سوزاندن بقایا (روش مرسوم)، خرد کردن بقایا با دیسک و خرد نکردن بقایا در کرتهای اصلی و عملیات
خاکورزی شامل شخم با گاوآهن برگرداندار به عمق بیست تا بیست و پنج سانتیمتر در پاییز، بهار، و پاییز و بهار (هر دو) در کرتهای فرعی مرتب شدند. طی دو فصل زراعی، صفات عملکرد ریشه، درصد قند، ناخالصیهای شربت، عمق نفوذ ریشه، کربن آلی، سفتی خاک، و وزن مخصوص ظاهری خاک اندازهگیری شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب دادهها نشان داد که در عملکرد ریشه، عملکرد قند سفید، عمق نفوذ ریشه و کربن آلی، حداقل اختلاف آماری معنیداری برای یکی از سطوح تیمارهای مدیریت بقایای گیاهی و عملیات خاکورزی وجود دارد. تیمار دیسک با گاوآهن برگرداندار بیست تا بیست و پنج سانتیمتر در پاییز بیشترین عملکرد (48 تن در هکتار) و تیمار دیسک با گاوآهن برگرداندار در بهار کمترین مقدار عملکرد (67/39 تن در هکتار) را به دست داده است. عملکرد ریشه، عمق نفوذ ریشه و کربن آلی خاک تحت مدیریت بقایای گیاهی قرار گرفته و تیمار خرد کردن بقایا با دیسک و خرد نکردن نسبت به سوزاندن بقایا برتر بودند. عمق نفوذ ریشه در تیمارهای خرد کردن و خرد نکردن بقایا با دیسک و به ترتیب 4/85 و 76/82 سانتیمتر اندازهگیری شد که تیمارهایی برتر هستند. در بین تیمارهای خاکورزی، شخم پاییزه با عمق نفوذ ریشه 14/84 سانتیمتر برتر بود. افزایش مادة آلی خاک و عمق نفوذ ریشه در تیمارهای مدیریتی خرد کردن بقایا و خرد نکردن آنها باعث افزایش عملکرد ریشه چغندرقند در بقایای گندم شد. مصرف آب در شخم پاییز کاهش یافته و بهرهوری مصرف آب به حداکثر رسید. بهرهوری مصرف آب بر اساس عملکرد ریشه در تیمارهای شخم در پاییز، بهار، و پاییز و بهار به ترتیب برابر 32/4، 47/3، و 66/3 کیلوگرم به ازای یک مترمکعب آب آبیاری محاسبه شد.
عنوان مقاله [English]
Effect of Residue Management and Tillage Method on Soil Physical Properties, Water Productivity and Yield of Sugar Beets
چکیده [English]
The effects of soil tillage methods and residue management were studied at Miandoab Agriculure Station during 2003-2005. The experiment design was split block with the main plots devoted to residual management strategies (burning residue, crushing residue by disk, no treatment). Subplots were tillage methods (moldboard plowing to 20-25 cm in fall, moldboard plowing to 20-25 cm in spring, moldboard plowing to 20-25 cm in both spring and fall). Other operations were identical in all treatments. The soil cone index, percent of residue crushing, percent of residue inversion, percent of seed emergence, crop yield, percent of sugar, depth of root development and percent of soil organic carbon were measured. Results showed that tillage and residual management had no significant effect on seed emergence, percent of sugar, bulk density and soil cone index. Tillage management had a significant effect on yield and depth of root development. Fall plowing and fall-spring plowing treatments produced higher yields and root development (15%, 11%) than did the spring plowing treatment. Results also showed that soil organic carbon after harvesting was higher (14%) for the crushed and no treatment categories than for the burned residue treatment. Burning residue is not recommended, because this strategy had no positive effect on the parameters and, in some cases, reduced root yield and soil organic carbon. Water productivity in moldboard plowing at 20-25 cm in the fall treatment was higher than for the other treatments. Water productivity based on root yield was 4.32, 3. 47 and 3.66 kg/m3 for fall plowing, fall-spring plowing and spring plowing treatments, respectively.
کلیدواژه‌ها [English]
- sugar beet
- Tillage
- Water Productivit
- Wheat residue
)