نادر عباسی؛ مهدی اویسی ها؛ محمد موحدان
چکیده
تعیین مشخصات تراکمی و نشست تحکیمی خاک، یکی از گامهای مهم در طراحی پی پروژه‌های عمرانی و به ویژه سازه‌های آبی است. به طور کلی خواص مهندسی خاک‌های ریزدانه، به ویژه خاک‌های رسی، متأثر از ویژگیهای مربوط به نوعکانیهای تشکیلدهنده، ساختمان و کیفیت شیمیایی آب منفذی آنها است. املاح موجود در آب منفذی خاک ...
بیشتر
تعیین مشخصات تراکمی و نشست تحکیمی خاک، یکی از گامهای مهم در طراحی پی پروژه‌های عمرانی و به ویژه سازه‌های آبی است. به طور کلی خواص مهندسی خاک‌های ریزدانه، به ویژه خاک‌های رسی، متأثر از ویژگیهای مربوط به نوعکانیهای تشکیلدهنده، ساختمان و کیفیت شیمیایی آب منفذی آنها است. املاح موجود در آب منفذی خاک به لحاظنقششان در ماهیت و مقدار نیروهای الکتروشیمیایی بین ذرات رسی، تأثیر قابل توجهی بر خواص مهندسی خاک نظیر چسبندگی، مقاومت، قابلیت نشست و تراکمپذیری آنها دارند. در این پژوهش، چگونگی تأثیر سه نوع نمک سدیمی شامل: کلرید سدیم، سولفات سدیم و کربنات سدیم بر برخی ویژگیهای مکانیکی خاک‌های رسی شامل مشخصات تراکمی (رطوبت بهینه و دانسیتۀ خشک ماکزیمم) و شاخصهای نشست تحکیمی (نمایۀ فشردگی و ضریب تحکیم) بررسی شد. بدین منظور با در نظر گرفتن 3 نوع نمک و 5 مقدار مختلف برای هر نوع نمک، 15 تیمار آزمایشی در نظر گرفته شد که با3 تکرار، به اضافة یک تیمار شاهد (صفر درصد نمک) در مجموع، 46 نمونه خاک برای اندازهگیری مشخصات تراکمی و تحکیمی تهیه و آزمایش شد. مقادیر حاصل از اندازهگیری نمایه فشردگی و ضریب تحکیم بهصورت یک آزمایش فاکتوریل 6×3 با فاکتور اصلی نوع نمک در سه سطح (کلرید سدیم، سولفات سدیم و کربنات سدیم) و فاکتور فرعی میزان نمک در پنج سطح (5/0، 1، 2، 5 و 10 درصد) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، توسط نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. مقایسۀ میانگین‌ها در سطح آماری 1 درصد با آزمون دانکن انجام پذیرفت. بر اساس نتایج حاصل از بررسی‌ها مشخص شد که میزان و نوع شوری خاک تأثیر چشمگیری بر مشخصات تراکمی خاک یعنی رطوبت بهینه و دانسیته خشک ماکزیمم ندارد. ولی مقدار و نوع شوری حاصل از کاربرد نمک‌های یاد شده تأثیر معنی‌داری بر نمایۀ فشردگی و ضریب تحکیم خاک دارند. همچنین، دامنۀ تغییرات ضریب تحکیم در اثر افزایش میزان شوری نسبت به نمایه فشردگی بیشتر است.
محمد موحدان
چکیده
محدودیت منابع آبی در کشور، حفظ آب و کاهش تلفات آب را از مخازن ذخیره، به خصوص در مناطق خشک و نیمهخشک، کاملاً ضروری می‌نماید. برای کنترل نشت از مخازن آب، تاکنون روشهای متعدد به کار گرفته شده است. به رغم کاربرد وسیع پوشش بتن در این مخازن، ترکخوردگی‌ها و تخریب‌ها که در دوران بهره‌برداری به دلایل گوناگون بروز می‌کند مشکلات ...
بیشتر
محدودیت منابع آبی در کشور، حفظ آب و کاهش تلفات آب را از مخازن ذخیره، به خصوص در مناطق خشک و نیمهخشک، کاملاً ضروری می‌نماید. برای کنترل نشت از مخازن آب، تاکنون روشهای متعدد به کار گرفته شده است. به رغم کاربرد وسیع پوشش بتن در این مخازن، ترکخوردگی‌ها و تخریب‌ها که در دوران بهره‌برداری به دلایل گوناگون بروز می‌کند مشکلات عدیده‌ای نظیر نشت بیش از حد انتظار و تلفات آب را در پی دارد که کارآیی این پوشش‌ها را محدود می‌سازد. امروزه استفاده از پوشش‌های ژئوسنتتیک، نظیر ورقه‌های ژئوممبران، به دلیل هزینۀ کم اجرا و نشت ناچیز آب، مورد توجه بهره‌برداران قرار گرفته است. در این تحقیق ابتدا مشکلات موجود در مراحل مختلف طراحی و اجرای پوشش ژئوممبران روی استخر ذخیره آب بتنی فرسوده بررسی و پس از آن با آزمون نشت به روش آبایستی، کارآیی این نوع پوشش در کنترل نشت آب از استخر در شرایط مختلف ارزیابی شد. نتایج نشان می‌دهد که نصب و اجرای پوشش‌های ژئوممبران باید به گونه‌ای باشد که از اعمال تنش اضافی بر آنها جلوگیری شود. همچنین، اجرای این پوشش‌ها روی بتن‌های با عمر بالا و دیواره‌های شیبدار نیازمند تمهیدات خاص در مراحل طراحی، نصب، و نگهداری است. ارزیابی تلفات آب در استخر با پوشش ژئوممبران نیز نشان می‌دهد که طراحی مناسب و اجرای دقیق اتصالات در محل اجزای جانبی استخر، تا حد چشمگیری میزان نشت را کاهش می‌دهد. همچنین نتایج نشان داد که اجرای مناسب ژئوممبران و آببندی صحیح این اجزا، نشت آب از استخر را به حد 9/16 میلی‌متر در روز بر مترمربع محدود می‌کند.
