فناوریهای پس از برداشت
ایران محمدپور؛ حامد حسن زاده خانکهدانی؛ فروغ شواخی
چکیده
این پژوهش به منظور ارائۀ راهکارهای مناسب برای افزایش عمر انباری پیازدر استان هرمزگان اجرا شد. به منظور کیورینگ، ارقام پیاز پریماورا (Primavera) و تگزاس ارلی گرانو (Texas Early Grano) بهمدت دو روز در نور آفتاب قرار داده شدند. پیازها در توری پلاستیکی بستهبندی و به مدت سه ماه در سه انبار سنتی بهینهشده بادمای 2±33 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 4±49 ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارائۀ راهکارهای مناسب برای افزایش عمر انباری پیازدر استان هرمزگان اجرا شد. به منظور کیورینگ، ارقام پیاز پریماورا (Primavera) و تگزاس ارلی گرانو (Texas Early Grano) بهمدت دو روز در نور آفتاب قرار داده شدند. پیازها در توری پلاستیکی بستهبندی و به مدت سه ماه در سه انبار سنتی بهینهشده بادمای 2±33 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 4±49 درصد، انبار کنترلشده با دمای 1±9 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±65 درصد و انبار کنترلشده با دمای 1±5 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±70 درصد نگهداری شدند. هر 15 روز یکبار افت وزن، درصد جوانهزنی و لهیدگی، مواد جامد انحلالپذیر، مادۀ خشک، و سفتی بافتنمونهها اندازهگیری شد. نتایج بررسیها نشان داد در سه ماه انبارداری، تغییرات معنیداری در صفات کیفی هر دو رقم پیاز رخ دادهاست. تغییرات درصد مواد جامد انحلالپذیر، سفتی بافت و مادۀ خشک پیاز طی انبارداری بهصورت غیرخطی بود. مواد جامد انحلالپذیر رقم پریماورا بعد از 15 روز افزایش و سپس کاهش داشت. بعد از دو ماه انبارداری، رقم تگزاس نسبت به پریماورا به علت بالاتر بودن مادۀ جامد انحلالپذیر و درصد مادۀ خشک، ماندگاری بیشتری داشت. در دمای محیط، بعد از سه ماه، کاهش وزن هر دو رقم بیش از 1.5 برابر ماکزیمم اولیه (11.51 درصد) به دست آمد و در انبارهای سرد، بعد از سه ماه، کاهش وزن هر دو رقم کمتر از 2 درصد بود. هر دو رقم پیاز بعد از 45 روز انبارداری در انبار سنتی، پوسیدگی نداشتند و کاهش وزن آنها کمتر از 3 درصد بود.