نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان
چکیده
الگوی کشت پیاز در مناطق عمدة پیازکاری ایران به صورت پخشی (درهم) است و تمامی عملیات زراعی شامل وجین و برداشت با نیروی انسانی انجام می‌گیرد به طوریکه تنها برای کندن پیاز، چهل کارگر روز در هکتار مورد نیاز خواهد بود. استفاده از ماشین‌های عقب‌سوار تنها در صورتی امکانپذیر است که محل تردد چرخ‌های تراکتور به اندازه حداقل چهل سانتی‌متر خالی از محصول باشد. این امر به رها شدن 20 درصد مساحت زمین منجر شده و کاهش عملکرد محصول را به دنبال دارد. در تحقیق حاضر، امکان استفاده از ادوات جلوسوار برای کندن و ردیف کردن کل سوخ‌های نواری معادل عرض اتکای تراکتور یا برای کندن و ردیف کردن سوخ‌هایی که فقط در جلوی چرخ‌ها قرار می‌گیرند، بررسی گردید. تیمار‌های مورد ارزیابی شامل نصب یک پیازکن میله‌ای در جلوی تراکتور و اضافه کردن ضمایمی برای کنار زدن سوخ‌های قرار گرفته در جلوی چرخ‌های تراکتورو نصب پیازکن میله‌ای در عقب تراکتور به همراه استفاده از ادوات جویچه‌کن (برگردان‌دار یا بشقابی) در جلوی تراکتور برای برداشت و کنارریزی محصول از محل عبور چرخ‌های تراکتور بود. اثر تیمار‌ها بر افت کمی و کیفی محصول در مزرعه کاشته شده با الگوی پخشی در دو حالت سرزنی شده و سرزنی نشده مقایسه شد. بررسی‌های اولیه روی کارایی پیازکن میله‌ای نشان میدهد که در حالت جلوسوار، غیریکنواختی عمق کار به علت فقدان سامانة کنترل خودکار کشش در جلوی تراکتور در مقایسه با حالت عقب‌سوار، بیشتر است و احتمال وارد آمدن صدمات مکانیکی به سوخ‌ها را افزایش میدهد. در این حالت، درصد سوخ‌هایی که آسیب‌های مکانیکی سطحی به آنها وارد می‌شود در حدود 8 درصد کل محصول برآورد شد. عدم فرمانپذیری مطلوب تراکتور و لغزش بالای چرخ‌های آن نیز از دیگر مشکلات استفاده از ماشین در حالت جلوسوار است. بنابراین، نصب پیازکن در عقب تراکتور و استفاده از دو عامل خاک‌ورز در جلوی چرخ‌های تراکتور برای کندن و ردیف کردن سوخ‌های قرار گرفته در جلوی چرخ‌ها تنها راه عملی در نظر گرفته شد. در این ترکیب، تأمین یکنواختی عمق کار جویچه‌کن‌ها، که به صورت جلوسوار به تراکتور متصل
میشوند، بدون وجود سامانة کنترل خودکار عمق برای نوع برگردان‌دار بسیار دشوار است و راننده به دفعات مجبور به تغییر وضعیت اهرم هیدرولیک برای برقراری یکنواختی در عمق کار کنار‌زن خواهد بود. در استفاده از این نوع کنار‌زن ضرورت وجود چنین سامانه‌ای اجتنابناپذیر است. کنار‌زن نوع بشقابی بدون نیاز به سامانة کنترل خودکار هیدرولیکی قابلیت کار در عمق یکنواخت را داراست و فرمانپذیری و لغزش چرخ‌های تراکتور را نیز در حد قابل قبول تأمین می‌کند. مقایسة این دو نوع کنار‌زن در برداشت محصول نشان میدهد که از نظر سهولت کاربری و آسیب‌های سطحی وارد بر سوخ‌ها نیز نوع بشقابی بر نوع برگردان‌دار برتری دارد، اما لبة برنده آن در محل ورود به خاک حدود 4 درصد از سوخ‌ها را در الگوی پخشی برش میدهد. در صورت تغییر الگوی کشت از پخشی به خطی متراکم، می‌توان با استفاده از جویچه‌کن بشقابی سوخ‌های محل عبور چرخ‌ها را کند و به نوار بین آنها هدایت کرد.
عنوان مقاله [English]
Using a Rod-Digger to Dig Onion Bulbs in Dense Planting
چکیده [English]
In Iran, onion plants are currently broadcast over the majority of onion fields and weeding and harvesting are done manually by seasonal workers. At harvest time, 40 worker-days are required to onion dig just one hectare. This cost could be saved if the operation could be carried out by machine. Rear-mounted diggers can only be implemented if 40 cm spacing between rows is allowed for each tractor wheel, which results in a 20% decrease in yield. This research evaluated the feasibility of using front-mounted implements to dig rows of crop bulbs of the same width as the tractor and to dig only two narrow bands in front of the tractor wheels. Treatments included installing a rod weeder (rod digger) with attached wind rowers in front of the tractor and a rod-digger at the rear of the tractor. Furrowers were attached in front to dig bulbs located in front of the tractor wheels. The feasibility of the treatment applications was evaluated in preliminary field tests where machine performance indices were measured. The effect of machinery treatments and leaf topping before digging on loss and mechanical damage were tested in a typical onion farm in Isfahan province. The results showed that the working depth of the rod digger installed in front of the tractor without a draft control system was not consistent and damaged 8% of bulbs mechanically. Moreover, insufficient maneuverability of the tractor and a percentage of slippage of the drive wheels were other restrictions to application of the front-mounted rod digger. Connecting the rod digger to the rear linkage of the tractor and using two furrowers in front of the tractor wheels was the only configuration for use of such implements in densely planted onions. In this configuration, using foreword tines like moldboard furrowers in front of the tractor was not easy without the use of a draft control system because of the non-uniformity of the working depth. Disk plows worked at a relatively uniform depth without the need for a draft controller; slippage and maneuverability of the tractor were also satisfactory. A comparison of the two furrowers in front of the tractor showed that the disk-type furrower caused less loss to the outer layer of the onion bulbs. The drawback to this type was a 4% loss from cut bulbs that emerged in front of the vertical cutting edge of the disk. If just a 20 cm space is provided on the either side of the planted band, a disk furrower attached in front and a rod digger in the rear of a tractor is the recommendable configuration for onion digging under the tested conditions.
کلیدواژه‌ها [English]
- Onion digger
- Onion harvesting
- Rod onion digger
- Rod weeder
(in Farsi)
)